شهــــــــــــــــــریار
پیـــــرم و گاهــی دلم یاد جوانـــــی می کند
بلبل شـــوقم هوای نغـــــمه خوانی می کند
_______________________
همــتم تا میــــرود ساز غزل گیــــرد به دست
طاقتم اظــــهار عجـــــز و ناتـــوانی می کــند
_______________________
بلبلی در سیـنه می نالد هنوزم کـــاین چمن
با خزان هم آشــتی و گــل فشــانی می کند
_______________________
ما به داغ عشـــــق بازیها نشســـتیم و هنوز
چشم پروین همچنان چشمک پرانی می کند
_______________________
نای ما خامــــش ولی این زهره شیطان هنوز
با همــــان شور و نوا دارد شبـــــانی می کند
_______________________
گر زمـــــــین دود هوا گردد همــــــــانا آسمان
با همان نخــــوت که دارد آســـمانی می کند
_______________________
سال ها شد رفته دمــسازم ز دست اما هنوز
در درونم زنــــــده است و زندگـــانی می کند
______________________
با همه نســــــــیان تو گویــی کز پی آزار من
خاطرم با خاطـــــــرات خود تبــــانی می کند
______________________
بی ثمر هرســــاله در فکر بهـــــــــارانم ولی
چون بهاران می رسد با من خـزانی می کند
_____________________
طفل بودم دزدکی پیر و علیـــــــــلم ساختند
آنچه گردون می کند با ما نهـــــانی می کند
_____________________
می رسد قرنی به پایان و سپـــــــهر بایگان
دفـتر دوران ما هم بایــــــــگانی می کنـــــد
_____________________
شــــــــهریارا گو دل از ما مهـربانان مشکنید
ورنه قاضی در قضا نامهـــــــــربانی می کند
شـــــــــــهریار
_______________
یادش بخیر